LTW

Książka to saga rodzinna oparta na opowieściach, których latami słuchałam przy okazji niedzielnych obiadów u moich dziadków „Usiów”. Przewija się przez nie korowód galicyjskich krewnych i powinowatych, którzy pomieszkiwali na Kresach Wschodnich, w Muszynie, Bieczu, Sieprawiu, Wieliczce i Krakowie.

Stanisław Schimitzek (1895–1975) – wyższy rangą urzędnik Ministerstwa Spraw Zagranicznych w II RP. Podczas II wojny światowej wyemigrował na zachód Europy (m.in. do Francji, potem do Portugalii). W trakcie tej tułaczki spisał Dziennik, w którym komentował (niekiedy w typowy dla siebie sarkastyczny sposób) stosunki panujące w MSZ przed wybuchem światowego konfliktu, a po wrześniu 1939 r. – bieżące wydarzenia z Rumunii oraz Francji (do jej upadku w czerwcu 1940 r.), gdzie przebywał w charakterze urzędnika państwa polskiego na uchodźstwie.

„Cuda Polski” to oparta na wzorach francuskich seria Wydawnictwa Polskiego Rudolfa Wegnera wydawana w latach 1928–1939. Każdy z czternastu tomów opowiada o innym zakątku Polski, o jego historii, geografii, kulturze, przedstawia pełny obraz niezwykłych miejsc widzianych oczyma znawców tych terenów.

„Transformacje Europy Wschodniej” […] można rozumieć w różny sposób. Mieszczą się w nich przekształcenia systemów politycznych, granic państwowych, jak i tożsamości mieszkańców tej części kontynentu po 1917 r. Ucisk i szerokie stosowanie przemocy, także metod wprost ludobójczych, były głównymi narzędziami tych głębokich przekształceń. Jednym z ważniejszych kierunków badań, intensywnie rozwijanych m.in. we Wrocławiu, był i jest temat przymusowych migracji przeprowadzanych przez władze radzieckie zwłaszcza w latach 30. i 40. XX w., przemieszczeń spowodowanych zmianą granicy wschodniej Polski, jak i zagadnienia identyfikacji narodowych i relacji międzyetnicznych.

Zbiór opowiadań, będących zapisem refleksji, przeżyć, przemyśleń, zdarzeń i spotkań, jakie były udziałem Wojciecha Wiśniewskiego podczas jego pobytu w Paryżu przed pół wiekiem.

Gawędy o czasach i ludziach to zbiór wspomnień autora, w których opisał on dzieje rodzinnej Kowieńszczyzny i współczesne sobie wydarzenia na przestrzeni stulecia. Skromny tytuł nie oddaje w pełni wartości tej książki obejmującej kilkadziesiąt wspomnień-biogramów różnych osób, które autor miał okazję poznać w swoim długim i bogatym życiu. Dziesiątki sag szlacheckich, setki postaci, tysiące szczegółów, umiejscowionych w konkretnych okresach i sceneriach.

Listy niewysłane to zbiór listów pisanych na zesłaniu przez dwudziestoletnią Annę Branicką do przebywającego w niemieckiej niewoli narzeczonego, Janusza Radomyskiego. Teksty te ukazują nie tylko dramat niespełnionej miłości, ale także warunki życia ludzi internowanych w ZSRR. Wśród listów znajdują się również wspomnienia m.in. świąt, polowań i dożynek w Wilanowie i Rosi oraz fragmenty dotyczące września 1939 i Powstania Warszawskiego.

Bitwa Warszawska 1920 roku, przywołana w tytule, jest pretekstem do opowiedzenia o sprawach, które przy okazji wspomnienia wojny z bolszewicką Rosją umykają naszemu oglądowi. Autorzy pokazują, jak wielką rolę w tej wojnie odgrywała bolszewicka dezinformacja i propaganda kierowana do społeczeństw Europy Zachodniej.

Publikacje zawarte w tomie ułożone zostały tematycznie. Blok pierwszy otwierają teksty dotyczące przeglądu kadr, którymi dysponowano na wychodźstwie wojennym i organizowania struktur polskiego wywiadu działającego na obczyźnie; kolejny zawiera artykuły omawiające wybrane „afery”, a całość zwieńcza materiał prezentujący osiągnięcia polskiego wywiadu w czasie II wojny światowej.

Lech Kowalski opisuje działania komunistycznych służb specjalnych przeciwko założycielowi ruchu oazowego w latach 1982-1987, zakończonymi najprawdopodobniej jego fizyczną likwidacją.

Niniejszy tom to zbiór tekstów dotychczas rozproszonych w międzywojennej i emigracyjnej prasie albo nigdy nie publikowanych.

Tytuł pochodzi od żartobliwego życiorysu Sergiusza Piaseckiego, w którym autor tak siebie przedstawiał: "Umiem wiele pożytecznych rzeczy: żonglować, chodzić na rękach, ruszać uszami, językiem do nosa dostawać – z czego jestem strasznie dumny."