Powieść współczesna

W tym zbiorku mamy opowiadania. Ale akcja nie goni nas coraz szybciej. Krew się nie leje. Nie ma też zafascynowania się samym sobą jako piszącym pisarzem, którego należy jak najbardziej pisarsko opisywać. Jest to opowiadanie świata niewątpliwie widzianego przez poetę, ale poetę, który nie narzuca nam się nachalnie ze swoim poetyckim widzeniem.

Jeżeli interesują Cię media głównego ścieku, nie bierz książki. Ale jeżeli wiesz, że informacja i wiedza jest siłą, to książka dla Ciebie. Autor jest naukowcem w dziedzinie Hi-Tech, dzięki studiowaniu w USA i pracy w kompaniach elektronicznych daje rzeczywisty obraz NWO, który działa poprzez nowe technologie: elektronikę, GMO, Mind Control.

Opowiadania Małgorzaty Kondas (występującej pod pseudonimem Margaret Todd) z pogranicza fantastyki i realizmu.

Bohaterowie książki to ludzie o skomplikowanej naturze, pełni urazów, wad i zalet, dziwactw i strachu, często niespełnieni w warunkach, w jakich im przyszło żyć i sytuacjach, w jakich się znaleźli. Są to głównie Rosjanie reprezentujący róże grupy społeczne i zawodowe.
Autor po mistrzowsku odsłania psychikę ludzką ukształtowaną przez ówczesną rzeczywistość, która jakby nie uczestniczy w epizodach bezpośrednio, lecz tkwi gdzieś z dala.

Bohaterowie A. Skałona to ludzie rzuceni w głęboką tajgę, z dala od władzy, na obrzeża życia, bez możliwości kształtowania swoich losów. Ich wizerunki psychologiczne nie noszą w sobie fałszywych nutek, a pejzażowe panoramy, których koloryt, światłocień, głębię i wonie może czytelnik odczuć niemal fizykalnie, bowiem ich mistrzostwo tak mocno oddziałuje na zmysły, uzupełnią te autentyczne obrazy życia ludzi i zwierząt w tajdze rosyjskiej.

Autor podjął temat wyzwoleńczego ruchu oporu skrajnego odłamu ugrupowania EZLN, tj. armii im. Zapaty w stanie Nowy Meksyk, które próbuje dokonać aktu terrorystycznego na zaporę wodną w Picheeta, żądając tym samym wstrzymania pomocy USA dla Meksyku w zwalczaniu powstańców. W zażegnaniu kryzysu politycznego FBI z narażeniem życia pomaga pisarz, który w ten sposób próbuje uwolnić się od podejrzeń pomysłodawcy tegoż aktu.

To opowieść o grupie przyjaciół, którzy usiłują sobie radzić w znanym i Tobie Czytelniku świecie, pełnym zła, niesprawiedliwości oraz przeciwieństw. Bohaterowie książki to ludzie z krwi i kości, targani namiętnościami, doznający rozterek, ale i prawdziwego szczęścia.

Autorka ukazała przeżycia trzech kobiet w czasach PRL-u. Szczególnie wiernie oddała atmosferę i życie codzienne, zarówno w okresie stalinowskim, jak i w latach osiemdziesiątych XX wieku. Ciekawy wątek stanowi proces dostosowywania się różnych warstw społecznych i kolaboracji niektórych środowisk z narzuconym systemem komunistycznym. Oprócz dużych walorów literackich Trzy bez atu stanowi ciekawe studium socjologiczne społeczeństwa polskiego.

Po śmierci biskupa Jakuba intrygi w kurii nabierają tempa. Nie ucieknie przed tym nawet zdystansowany od politycznych gierek ksiądz Rafał Nowina. Duża suma pieniędzy, którą biskup zostawił jego parafii, natychmiast staje się przedmiotem plotek i pomówień.

Prozatorskie miniatury Piotra Müldnera opowiadają o stanie wojennym w tonacji rzadko uprawianej przez literaturę tego okresu. Poruszają się z kapryśnym wdziękiem między metaforą i anegdotą. W śmiesznym i strasznym teatrum tej dziwnej wojny nie ma herosów, są zwykli zagubieni ludzie. To jakby świat przedstawiony we fragmentach, na pozór chaotyczny a przecież wyrazisty i dojmujący.

Raz jeden jedyny to rzecz o stanie wojennym, wojnie polsko-jaruzelskiej, jak mówił lud. Celnego zapisu doczekała się ta „okupacja” pod piórem Piotra Müldnera. Oszczędnymi środkami wyrazu, lapidarną formą opisu¬je tamte dni w cyklu opowiadań. Dla pamięci przyszłych pokoleń. Poświadcza prawdę, że literatura potrafi dawać świadectwo. Utrwala to, co ulotne, drobne, pozornie nieistotne, ale często najważniejsze.

To się czyta i budzą się emocje! Polecam.

Marek Nowakowski

Historia warszawskiego półświatka opowiadana przez zaplątanego w przypadkową aferę gospodarczą bohatera. To już inna Warszawa, inni ludzie, obyczaje niż opisane w Pacjencie.

"Jednak zaciekawiły mnie słowa: "Zagadkowa śmierć", pani Bloodwood była wówczas około osiemdziesięcioletnią panią i śmierć w jej wieku czasem się zdarza i nikt nie określa takiej śmierci jako zagadkowość, tajemnicę czy zagwozdkę. Jednak gdy zaczęłam czytać artykuł, z owej gazety, włosy za każdym kolejnym zdaniem, coraz bardziej, stawały mi dęba. Prasa podawała, że panią Bloodwood znaleziono w kukurydzianym polu za jej domem. Leżała na wznak na brązowo zielonym kocu, obok którego leżały różne narzędzia służące do renowacji antyków [...]"