Poezja

Od Autorki: Zbiorek poezji, który przedstawiam, zawiera moją - artysty plastyka, wizję Katynia. W ten skromny sposób pragnę oddać hołd wszystkim oficerom Wojska Polskiego, ofiarom okrutnej, wyrafinowanej zbrodni Katyńskiej. Szczególnie pragnę uhonorować przyjaciół mojego Ojca - wykładowców Mazowieckiej Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii im. gen. Józefa Bema w Zambrowie, zamordowanych w Katyniu i Charkowie: por. Antoniego Wiśniewskiego, por. Franciszka Cemirskiego, por. Jana Medyńskiego, kpt. Mieczysława Wronkę, kpt. Leona Meleszkiewicza, kpt. Tadeusza Świderskiego, por. Jana Wieczorka i por. Mieczysława Bochenka. Aby nie byli zapomniani.

Czy najnowszy tom wierszy Leszka Elektorowicza jest, jak zapowiada Autor, jego tomem ostatnim? Nawet jeżeli tak nie będzie, to na pewno tak ta skromna pozornie książeczka została pomyślana i tak przez wielu czytelników będzie odbierana. Jako tom ostatni, a więc jako, jednocześnie, poetycki testament, pożegnanie, podsumowanie i dziękczynienie. A zarazem jako esencja tego, co w liryce Elektorowicza najważniejsze i najpiękniejsze.

Zbiór wierszy znakomitego krakowskiego poety.

Tom wierszy Podróż romantyczna autobusem 159 zawiera wiersze z ostatnich piętnastu lat twórczości. Oprócz tekstów znanych z wyboru Sytuacje bezgraniczne (2010), włączono do książki najczęściej drukowane w „Arcanach” oraz wiersze najnowsze, powstałe w latach 2016-2018.

Wydawnictwo M oddaje do rąk Czytelnika II wydanie tomu wierszy „ Głosy” Jana Polkowskiego – Laureata prestiżowej Nagrody Poetyckiej im. Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego za najlepszy poetycki tom roku – ORFEUSZ. Poety wyjątkowego!

Ćwiczenia duchowne to poetycki szkic do portretu cywilizacji śródziemnomorskiej w jej schyłkowym stadium, które w innym miejscu nazywa Dakowicz „nowoczesnością schizofreniczną"

Najnowsze, znakomite wiersze Leszka Elektorowicza mówią o sprawach ostatecznych i granicznych: o umieraniu, śmierci, drodze do tytułowego Królestwa i nadziei spotkania z Bogiem.

Lwów – dla jednych miasto wspomnień, dla innych miasto marzeń, o których wie się, że już się nie spełnią. Mimo to nie przestaje się wspominać ani marzyć: jak dobrze było(by) urodzić się w kresowej stolicy… Bogdanowi S. Kasprowiczowi nie było to dane. Zawirowania historyczne przeznaczyły mu na miejsce urodzenia ziemię śląską, gdzie po 1945 roku przesiedlono jego rodziców. Korzenie jednak pozostały tam, na wschodzie. I choć zbrodniczy system chciał je odrąbać, one przez lata żywiły pamięć i wydały owoc w postaci poety. Nie mogło być inaczej, skoro były tak głęboko zapuszczone w historię i kulturę lwowską.

Do Kraju Gerazeńczyków idzie się przez pustynię. Podróż jest długa i wyniszczająca. Nie każdy jej podoła. Powiadają, np. Ewangelia św. Marka, 5 1-20, że Kraj Gerazeńczyków leży po drugiej stronie Jeziora. Ale tak było chyba kiedyś. Dzisiaj rozciąga się już po obu jego brzegach. Wszyscy chyba staliśmy się mieszkańcami tej krainy. Uzdrowiciela wita tu wrzask opętanego, a żegnają Go, by sobie poszedł. Bo Kraj Gerazeńczyków to raczej stan ducha niż kraina geograficzna…

Tomik poezji.

Szczątki wrośnięte w ziemię, splecione w nierozerwalny, krwawy węzeł — czaszki, kości rąk i nóg, żebra i paliczki lub to, co z nich zostało. Doły płytkie i ciasne. Na jednej z fotografii szkielet zamordowanego leży tuż pod powierzchnią ziemi, a to, co zostało z jego dłoni opiera się o róg dołu, tak jakby zmarły chciał powstać, jakby pragnął wyzwolić się z więzienia, wyjść z ukrycia. To jest pierwsza, najgłębsza, ukryta warstwa powązkowskiej „Łączki”, jej semantyczny fundament.