Biografie, wspomnienia

„Czystsze sumienie droższe mi było nad życie” – powiedziała siostra Izabela Łuszczkiewicz, która mimo wieloletnich tortur w komunistycznych więzieniach nie dała się złamać!

W książce po raz pierwszy została przedstawiona historia siostry Izabeli (Zofii Łuszczkiewicz), która w 1948 roku została aresztowana w związku ze sprawą Adama Doboszyńskiego. Czytelnik znajdzie tu również wiele nieznanych wcześniej wątków związanych z rodziną Doboszyńskiego oraz opis jednego z największych mordów sądowych do jakich doszło po wojnie. Opisane zostały również sylwetki i psychika oprawców takich jak Józef Różański (Goldberg) czy Adam Humer.

Jest to powieść oparta na faktach, do której dołączono wiele dokumentów źródłowych oraz fotografie.

Lenin Antoniego Ferdynanda Ossendowskiego – jedna z pierwszych polskich powieści biograficznych – ma wiele odsłon. To historia życia człowieka, który sam siebie przygotował do roli przywódcy tłumu i realizacji okrutnego celu. Opowieść o wodzu potrafiącym manipulować zarówno swoimi bezkrytycznymi zwolennikami, jak i najbardziej zagorzałymi przeciwnikami. To także relacja z działań tyrana przedkładającego rewolucję nad jakiekolwiek kompromisy polityczne. Narastająca fala „czerwonego terroru” dotykała zwykłych ludzi, którzy próbowali radzić sobie w obliczu spowodowanego rządami bolszewików upadku kraju, gdy bieda, ludzka niesprawiedliwość i bezprawie były jeszcze gorsze niż w najbardziej ponurych okresach caratu.

Czym była tytułowa rewolucja pokojowa? Jak ją przeprowadzono? Jakie przyniosła skutki? W tej książce, będącej krótką syntezą myśli i czynów Salazara, polski Czytelnik pozna historię polityczną Portugalii spod pióra jej najważniejszego architekta.

Był człowiek, który prowadził tak zwaną rewolucję pokojową. Nazywał się Salazar. Przez wiele, wiele lat kierował swoim państwem, Portugalią. Doprowadził do tego, że jego kraj, ciągle niespokojny, pełen najrozmaitszych gwałtów i przemocy, stał się krajem pokoju i dobrobytu. Dlatego nazwano jego metodę rewolucją pokojową. Za jego rządów wszystko odmieniło się ku lepszemu. Odmienili się ludzie, ich dobra wola, serca i umysły.

Stefan Kardynał Wyszyński, Prymas Polski, 22 II 1981 r.

Wspomnienia wojenne 1918–1920 Tadeusza Kossaka są barwnym zapisem dramatycznych zmagań o niepodległość Polski na froncie wschodnim. Wybitny dowódca przenosi nas w swych wspomnieniach na pole walki z bolszewikami, kreśląc wspaniały fresk blasków i cieni ułańskiego życia.

W 1916 roku miał trzydzieści cztery lata. Gdy przekazywał urząd prezydenta swojemu następcy, Erskinowi Childersowi, był rok 1973, a on sam miał lat dziewięćdziesiąt jeden i był niewidomy. Nie znajdziemy chyba w XX-wiecznej Europie drugiego polityka, któremu by było dane tak długo oddziaływać na losy swojej ojczyzny i którego rola w kształtowaniu życia politycznego ojczyzny nie kończy się wraz z jego odejściem. Warto, żeby polscy czytelnicy poznali tego wybitnego męża stanu.

Prezydent Irlandii, Eamon de Valera to jeden z bardziej zapomnianych polityków katolickich XX wieku. Książka Pawła Toboły-Pertkiewicza wypełnia tę lukę znakomicie.

Prof. dr hab. Grzegorz Kucharczyk

Maciej Święcicki był profesorem Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie, doktorem nauk prawnych, pionierem w dziedzinie prawa pracy, współtwórcą pierwszego w historii Polski kodeksu pracy, działaczem katolickim, społecznikiem, dydaktykiem o niezwykłym talencie, członkiem warszawskiego Klubu Inteligencji Katolickiej, humanistą, katolikiem autentycznie przeżywającym swoją wiarę, wreszcie ojcem sześciorga własnych i wychowawcą czworga obcych dzieci.

Opowieść o zakazanym w PRL pisarzu, którego książki rozeszły się w 80 milionach egzemplarzy.

Książka Anny Mironowicz Od Hajnówki do Pahlavi … przekazuje pamięć ofiar II wojny światowej, opisując losy Polaków – 100 rodzin leśników z Puszczy Białowieskiej – zesłanych na Syberię do pracy w kopalni złota. Relacjonuje heroiczną walkę tej niewielkiej społeczności o zachowanie polskości i kultywowanie war­tości patriotycznych w skrajnie niesprzyjających warunkach zesłania i sowieckich represji.

Drugi tom wspomnień Andrzeja Ciska z Ameryki obejmuje lata 1985–2000.

Sam autor po dwóch latach pracy w holenderskiej firmie Vitatron Medical w Bostonie MA, piętnastu latach w firmie Electronics for Medicine (EforM) w White Plains NY, przez ostatnie dziesięć lat był konsultantem w Datascope Corp. w Paramus NJ. W tym czasie współtworzył stowarzyszenie Americans for Independent Poland i został komentatorem politycznym, publikując wiele artykułów w prasie polonijnej i podziemnej w Polsce.

Razem z żoną po śmierci ich przyjaciela, wybitnego historyka polskiego Jerzego Łojka, utworzyli fundusz nagród jego imienia. Ich dom na Jeleniej Górze (Deer Hill) w Carmel NY stał się jednym z centrów polskiej myśli niepodległościowej w Stanach Zjednoczonych. Gościli i rezydowali w nim tacy działaczy jak: Wojciech  Ziembiński, Anna Walentynowicz, Joanna i Andrzej Gwiazdowie, Kornel Morawiecki, Leszek Moczulski, Romuald Szeremietiew, prof. Romuald Kukołowicz i in.

W roku 2000 wrócili do Polski, a synowie pozostali w USA i Kanadzie.

Pożegnanie z moją Ameryką jest autorskim spojrzeniem na problemy Stanów Zjednoczonych i zapisem ogromnych zmian jakie zaszły w społeczeństwie, kulturze i gospodarce amerykańskiej w trakcie pobytu autora za oceanem. 

Na ten portret Drohobycza składa się moc szczegółów, kolorów, a nawet zapachów. Tu słychać głosy dawnych jego mieszkańców. Tu tamten Drohobycz nadal tętni życiem.

Stefan Banach, Hugo Steinhaus, Stanisław Ulam, Stanisław Mazur, Antoni Łomnicki i wielu innych uczonych tworzyło w latach międzywojennych tzw. lwowską szkołę matematyczną. Współpracując ze sobą, bądź rywalizując, przeciwstawiając się matematykom z Warszawy i Krakowa, dokonali wielu odkryć, zdobyli sławę, zaszczyty i zrobili międzynarodowe kariery wykładowców, a Ulam został współtwórcą pierwszej bomby atomowej. Ich burzliwe losy, osiągnięcia, kariery naukowe i pozanaukowe, dramatyczne dzieje kończące się w wielu przypadkach śmiercią od kul hitlerowskich okupantów, opisuje Urbanek na tle zmieniającego się życia politycznego i kulturalnego Polski w czasie dwudziestolecia międzywojennego, w trakcie i po II wojnie światowej.

Tematem książki jest publicystyka Józefa Mackiewicza, profetycznego pisarza-intelektualisty.

Jego myśl – równie wartościowa jak jego twórczość literacka – pozostaje wciąż aktualna, długo jednak znajdowała się na marginesie zainteresowań badawczych historyków, zwłaszcza historyków myśli politycznej. Był Mackiewicz wyjątkowym znawcą problematyki rosyjskiej, bolszewickiej i sowieckiej oraz niemieckiej. Konsekwentnym, ideowym antykomunistą. Nade wszystko był jednak świadkiem epoki i znawcą spraw polskich w okresie historycznych przemian w połowie XX wieku.